تعداد صفحات:11
نوع فايل:word
فهرست مطالب:
مقدمه
تولد و سال هاي اوليه زندگي
دوران امامت
در دوره بني اميه
در دوره بني عباس
زندگي خانوادگي
مرگ
مسئله جانشيني
مكتب ديني
فقه جعفري
الهيات
تفسير
دكترين تقيه
آثار
مقدمه:
ابو عبدالله، جعفر بن محمد الصادق معروف به جعفر صادق، (زاده ۲۰ آوريل ۷۰۲ و درگذشته ۱۳ دسامبر ۷۶۵ ميلادي) امام ششم شيعيان دوازده امامي بعد از پدرش محمد باقر و قبل از پسرش موسي كاظم ميباشد. او از جانب پدر از نسل علي بن ابيطالب و از جانب مادرش ام‌فروه از نسل ابوبكر ميباشد. جعفر صادق در ۱۷ ربيع‌الاول ۸۳ هجري قمري (۷۰۲-۷۰۳ ميلادي) در مدينه به دنيا آمد و در ۲۵ شوال ۱۴۸ هجري قمري در سن ۶۵ سالگي در مدينه توسط منصور دوانيقي، خليفه عباسي مسموم شد.او بيشترين سال عمر را در ميان يازده امام اول شيعيان داشته‌است. محل دفن وي كنار قبر پدرش در قبرستان بقيع شهر مدينه‌است.
او در سن ۳۱ سالگي پس از مرگ پدرش به امامت رسيد. امامت او همزمان با سالهاي پاياني حكومت بني اميه و سالهاي آغازين حكومت بني عباس بود. به علت ضعف و عدم استقرار نظام سياسي، وي فرصت بسيار مناسبي براي فعاليت فرهنگي و مذهبي به دست آورد. از سوي ديگر نيز عصر وي زمان جنبش فرهنگي و فكري و برخورد فرق و مذاهب گوناگون در جهان اسلام بود. زمينه فعاليت به گونه‌اي براي وي فراهم بود، كه بيشترين احاديث شيعه در تمام زمينه‌ها از جعفر صادق نقل گرديده و مذهب تشيع به نام مذهب جعفري خوانده ميشود. فقه شيعه نيز عمدتاً بر روايات به‌جاي مانده از او مبتني‌ست، به همين جهت مكتب فقهي شيعيان دوازده امامي را مذهب جعفري نيز مي‌نامند.
مساله جانشيني بعد از جعفر صادق زمينه گسست بين شيعيان را فراهم كرد. كساني كه معتقد بودند پسر ارشد صادق، اسماعيل كه قبل از پدرش مرد، امام هفتم ميباشد به نام اسماعيلي معروف شدند. گروه ديگري كه سومين پسر صادق، موسي كاظم را امام بعدي ميدانند به نام شيعه جعفري يا شيعه دوازده امامي معروف شدند. اين گروه اكثريت شيعه را تشكيل ميدهند.
دانلود پروژه سكته