تعداد صفحات:107
نوع فايل:word
فهرست مطالب:
چكيده
بخش اول
كليات
پريدوتيت هاي با فابريك تكتونيكي
ساختمان
كاني شناسي و پتروگرافي
كمپلكس هاي كومه اي
مقدمه
ساختمان
مينرالوژي و پتروگرافي
سنگ هاي لوكوكراتيك
مقدمه
مينرالوژي و پتروگرافي
دسته دايك ها
مقدمه
ساختمان
منيرالوژي و پتروگرافي
سنگ هاي خروجي
مقدمه
ساختمان
مينرالوژي و پتروگرافي
پترو ژنز
بخش دوم
شكل گيري، جايگزيني، دگرگوني و گسترش افيوليت ها
افيوليت ها در كجا شكل مي گيرند؟
جايگزيني كمپلكس هاي افيوليتي
رده بندي افيوليت ها از مياشيرو
دگرگوني
سرپانتينيزاسيون
رودنگيت ها
متامورفيزم گرمايي
عوامل متاسوماتيزم در گوشته
گسترش سني و فضايي افيوليت ها در جهان
مقايسه افيوليت با پوسته اقيانوسي
بخش سوم
معرفي بعضي از سكانس هاي شناخته شده افيوليتي
افيوليت خليج ايسلند در Newfoundland
كمپلكس افيوليتي Troodos در قبرس
افيوليت Semail در عمان
افيوليت هاي تركيه
افيوليت Zambales در فيليپين
پريدوتيت جزيره Zabargad در درياي سرخ
پريدوتيت Rhonda
كمينكس Lizard
پريدوتيت Trinity
افيوليت Papus در گينه جديد
منابع
چكيده:
در اين بخش از مجموعه افيوليتي، سنگ ها اصولاً حاوي اوليوين، ارتوپيروكسن، كلينوپيروكسن و اسپينل هستند، و فابريك تكوتيكي دارند. در گذشته اين سنگ ها تحت عنوان سنگ هاي اولترامافيك آلپي شناخته ميشدند، ولي اكنون به پريدوتيت هاي دگرگونه (تكتونيت) معروف اند.
Jackson و Thayer (1972) براي اين سنگ ها، توصيف عمومي زير را ارائه كرده اند كمپلكس هاي آلپي با ويژگي دونيت، هارزبورژيت، اوليوين گابرو و گابرو بارزاند.
كليات:
علت و توجيه ژنتيك انطباق و همراهي نزديك سنگ هاي پلوتونيك اولترامافيك و سنگ هاي مافيك، در درون رسوبات ژئوسنكلينالي، دشوارترين ساختار يك مجموعته افيوليتي است در اين بخش، يك مجموعه كامل افيوليتي با واحدهاي مختلف زير، مورد بررسي قرار ميگيرد:
1) پريدوتيت دگرگونه (تكتونيت) در قاعده
2) كومه سنگ هاي پريدوتيتي، گابروهاي لايه اي، پلاژيو گرانيت
3) دسته دايك هاي ورقه اي با تركيب بازالت تا كراتوفير.
4) گدازه هاي بالشي
5) رسوبات پلاژيك و نهشته هاي فلز دار، كه بر روي سكانس و گاه به صورت بين لايه با گدازه ها، ظاهر ميشوند.
وجود توالي چينه شناسي فوق، به قدر كافي و به صورتي مستند در مكان هاي مختلف جهان، مدل و ثابت شده است. در مناطقي كه تنها بخش هايي از سكانس افيوليت در زون هاي كوهزايي رخنموده اند، هويت و منشا، آن ها هميشه مورد بحث بوده است. در اين موارد مي بايستي روابط واقعي زمين شناسي، هم به وسيله پترولوژي و هم از طريق ملاحظات ساختماني: بدقت مورد بررسي قرار گيرد.
از آن جا كه همه بخش هاي افيوليت به سري سنگ هاي آذرين اولترامافيك و مافيك تعلق دارند، مي بايستي مساله منشا آن ها به دليل تفاوت هاي موجود، در ارتباط با پترولوژي آذرين ارزيابي گردد. اگرچه واحدهاي سنگي مختلف در افيوليت، فرآيندهاي متفاوتي از قبيل تبلور مجدد گوشته، دگرگوني، سكانس هاي كومه اي آذرين، فرآورده هاي تغريق، و لكانيسم زير دريايي، تزريق دايك ها، ولي اين فرآيندها به ظاهر همزمانند و به تشكيل مجموعه افيوليتي وابسته اند. از اين رو، در بررسي سكانس حوادثي كه به توسعه مجموعه افيوليتي (يا پوسته اقيانوسي جديد) منجر ميشود، اين حوادث مي بايستي به صورت Polygenetic و ته Cogenetic، مورد ارزيابي قرار گيرند، درست به همان شكل كه اغلب براي توالي سنگ هاي آذرين يا سري هاي ماگمايي، متصور است.
فرآيندهاي زمين شناسي كه پيشينه افيوليت را به صورت پلي ژنتيك مي نمايانند، تنها وقتي مي توانند درك شوند كه مكان و زمان هر يك از آن ها به طور جداگانه، شناسايي و مدلل گردد.
در يك مجموعه افيوليتي، قديمي ترين سنگ ها، پريدوتيت هاي دگرگونه قاعده اي هستند. اين سنگ ها در شرايط حرارت و فشاري كه صرفاً در گوشته قابل حصول است، تبلور مجدد را در حالت نيمه جامد، نشان ميدهند. اين امر ممكن است با ذوب بخشي سازنده هاي ناپايدارتر آن ها، در ارتباط باشد.
تعداد صفحات:107
نوع فايل:word
فهرست مطالب:
چكيده
بخش اول
كليات
پريدوتيت هاي با فابريك تكتونيكي
ساختمان
كاني شناسي و پتروگرافي
كمپلكس هاي كومه اي
مقدمه
ساختمان
مينرالوژي و پتروگرافي
سنگ هاي لوكوكراتيك
مقدمه
مينرالوژي و پتروگرافي
دسته دايك ها
مقدمه
ساختمان
منيرالوژي و پتروگرافي
سنگ هاي خروجي
مقدمه
ساختمان
مينرالوژي و پتروگرافي
پترو ژنز
بخش دوم
شكل گيري، جايگزيني، دگرگوني و گسترش افيوليت ها
افيوليت ها در كجا شكل مي گيرند؟
جايگزيني كمپلكس هاي افيوليتي
رده بندي افيوليت ها از مياشيرو
دگرگوني
سرپانتينيزاسيون
رودنگيت ها
متامورفيزم گرمايي
عوامل متاسوماتيزم در گوشته
گسترش سني و فضايي افيوليت ها در جهان
مقايسه افيوليت با پوسته اقيانوسي
بخش سوم
معرفي بعضي از سكانس هاي شناخته شده افيوليتي
افيوليت خليج ايسلند در Newfoundland
كمپلكس افيوليتي Troodos در قبرس
افيوليت Semail در عمان
افيوليت هاي تركيه
افيوليت Zambales در فيليپين
پريدوتيت جزيره Zabargad در درياي سرخ
پريدوتيت Rhonda
كمينكس Lizard
پريدوتيت Trinity
افيوليت Papus در گينه جديد
منابع
چكيده:
در اين بخش از مجموعه افيوليتي، سنگ ها اصولاً حاوي اوليوين، ارتوپيروكسن، كلينوپيروكسن و اسپينل هستند، و فابريك تكوتيكي دارند. در گذشته اين سنگ ها تحت عنوان سنگ هاي اولترامافيك آلپي شناخته ميشدند، ولي اكنون به پريدوتيت هاي دگرگونه (تكتونيت) معروف اند.
Jackson و Thayer (1972) براي اين سنگ ها، توصيف عمومي زير را ارائه كرده اند كمپلكس هاي آلپي با ويژگي دونيت، هارزبورژيت، اوليوين گابرو و گابرو بارزاند.
كليات:
علت و توجيه ژنتيك انطباق و همراهي نزديك سنگ هاي پلوتونيك اولترامافيك و سنگ هاي مافيك، در درون رسوبات ژئوسنكلينالي، دشوارترين ساختار يك مجموعته افيوليتي است در اين بخش، يك مجموعه كامل افيوليتي با واحدهاي مختلف زير، مورد بررسي قرار ميگيرد:
1) پريدوتيت دگرگونه (تكتونيت) در قاعده
2) كومه سنگ هاي پريدوتيتي، گابروهاي لايه اي، پلاژيو گرانيت
3) دسته دايك هاي ورقه اي با تركيب بازالت تا كراتوفير.
4) گدازه هاي بالشي
5) رسوبات پلاژيك و نهشته هاي فلز دار، كه بر روي سكانس و گاه به صورت بين لايه با گدازه ها، ظاهر ميشوند.
وجود توالي چينه شناسي فوق، به قدر كافي و به صورتي مستند در مكان هاي مختلف جهان، مدل و ثابت شده است. در مناطقي كه تنها بخش هايي از سكانس افيوليت در زون هاي كوهزايي رخنموده اند، هويت و منشا، آن ها هميشه مورد بحث بوده است. در اين موارد مي بايستي روابط واقعي زمين شناسي، هم به وسيله پترولوژي و هم از طريق ملاحظات ساختماني: بدقت مورد بررسي قرار گيرد.
از آن جا كه همه بخش هاي افيوليت به سري سنگ هاي آذرين اولترامافيك و مافيك تعلق دارند، مي بايستي مساله منشا آن ها به دليل تفاوت هاي موجود، در ارتباط با پترولوژي آذرين ارزيابي گردد. اگرچه واحدهاي سنگي مختلف در افيوليت، فرآيندهاي متفاوتي از قبيل تبلور مجدد گوشته، دگرگوني، سكانس هاي كومه اي آذرين، فرآورده هاي تغريق، و لكانيسم زير دريايي، تزريق دايك ها، ولي اين فرآيندها به ظاهر همزمانند و به تشكيل مجموعه افيوليتي وابسته اند. از اين رو، در بررسي سكانس حوادثي كه به توسعه مجموعه افيوليتي (يا پوسته اقيانوسي جديد) منجر ميشود، اين حوادث مي بايستي به صورت Polygenetic و ته Cogenetic، مورد ارزيابي قرار گيرند، درست به همان شكل كه اغلب براي توالي سنگ هاي آذرين يا سري هاي ماگمايي، متصور است.
فرآيندهاي زمين شناسي كه پيشينه افيوليت را به صورت پلي ژنتيك مي نمايانند، تنها وقتي مي توانند درك شوند كه مكان و زمان هر يك از آن ها به طور جداگانه، شناسايي و مدلل گردد.
در يك مجموعه افيوليتي، قديمي ترين سنگ ها، پريدوتيت هاي دگرگونه قاعده اي هستند. اين سنگ ها در شرايط حرارت و فشاري كه صرفاً در گوشته قابل حصول است، تبلور مجدد را در حالت نيمه جامد، نشان ميدهند. اين امر ممكن است با ذوب بخشي سازنده هاي ناپايدارتر آن ها، در ارتباط باشد.
دانلود پروژه سكته